Herfstwandeling in Limburg

Het wandelen in de natuur staat voor mij gelijk aan je telefoon aan de oplader leggen. Het liefst zonder afleidingen. Geen muziek, geen achterstallige belletjes afhandelen, maar gewoon even lopen. Soms in gedachten, andere keren met alle voelsprieten aan — kijkend en luisterend naar alles om je heen.

Vorig jaar rond deze tijd plande ik een weekendje in m’n uppie in Limburg. Van vrijdag tot zondag wandelen in de vele heuvels en bossen die de provincie rijk is.

Landgoed Altenbroek in Voeren ( officieel in België ) bleek een perfecte uitvalsbasis. Zonder in de auto te hoeven stappen kon je zo de mooiste routes bewandelen. Dat je er ook geweldig lekker kunt eten, was een onverwacht cadeautje.

In eerste instantie baalde ik dat het weer wat tegenzat. Ik had natuurlijk mijn camera mee en hoopte op prachtig zonlicht op de herfstbladeren. In plaats daarvan keek ik regelmatig omhoog om in te schatten of ik de paraplu mee moest nemen.

Maar in plaats van te balen, kun je de situatie beter omarmen. En dat heb ik gedaan. De grijs-mistige setting bleek ontzettend veel rust te brengen. Geen motivatie om extra vroeg op te staan voor een zonsopgang of te wachten op een zonsondergang. Nee — gewoon lopen. Soms in gedachten, soms met de voelsprieten aan. Maar wel met de camera in de buurt.